بیمه‌های مهندسی زیر مجموعه بیمه‌های اموال بوده که پروژه‌های درحال ساخت یا سازه‌ها و تأسیسات درحال بهره‌برداری و یا ماشین‌آلات و تجهیزات فنی را تحت پوشش قرار میدهد.

مفهوم تمام خطر در بیمه های مهندسی (All Risks):

یعنی تمام خطرات بجز آنچه صراحتاً در بیمه‌نامه مستثنی شده تحت پوشش میباشد.

 تذکر: همه بیمه‌های مهندسی بجز بیمه ریسکهای تکمیل شده ساختمانی (CECR) و بیمه عیوب اساسی و پنهان ساختمان (LDB) تمام خطر میباشند.

انواع خطر یا حادثه (Peril / Event / Occurrence):

 خطرات طبیعی (Natural Perils / Acts Of God)

خطراتی است که انسان در بوجود آمدن آن نقشی ندارد مانند سیل، زلزله، طوفان، طغیان آب، باران، برف، آتشفشان و …

 سایر خطرات (Other Perils / Human Errors)

خطراتی است که انسان در بوجود آمدن آن مؤثر است مانند انفجار، آتش سوزی، سرقت، خرابکاری، سقوط، تصادم، ریزش و …

مدت در بیمه‌های مهندسی (Period):

 در بیمه های مهندسی برای پروژه های درحال احداث مدت بیمه نامه برخلاف سایر بیمه ها یکساله نبوده و بستگی بمدت قرارداد و جدول زمانبندی کار دارد، ضمناً ازآنجائیکه در قرارداد پروژه های درحال احداث مدتی نیز بابت دوره تضمین یا نگهداری که همان تحویل موقت پروژه به کارفرما میباشد درنظر گرفته میشود، دوره مذکور نیز بمدت زمان بیمه نامه افزوده میگردد ولی پوشش بیمه ای در این مدت تمام خطر نمیباشد. در بیمه های مهندسی برای دوره بهره برداری مدت بیمه نامه حداکثر یکسال میباشد که میتواند بسته به تقاضای بیمه گذار تمدید گردد.

فرانشیز در بیمه‌های مهندسی (Franchise / Deductible):

فرانشیز سهمی از خسارت است که برعهده بیمه گذار میباشد و رابطه ای معکوس با حق بیمه دارد و فلسفه وجودی آن عبارت است از:

1)   نفع بیمه گذار در پیشگیری از خسارت برانگیخته شود.

2)   خارج نمودن بیمه گر از تعهد خسارتهای جزئی که هزینه های اداری و کارشناسی آن زیاد میباشد.

3)   عدم توقف فعالیت پروژه.

4)   در مواقعیکه شناخت کافی از ریسک وجود نداشته باشد تنها با اعمال فرانشیز مناسب صدور بیمه نامه امکانپذیر خواهد بود.

 فرانشیز در بیمه‌های مهندسی معمولاً به اشکال زیر تعیین میگردد:

 الف) برای بیمه های دوره احداث (تمام خطر پیمانکاران و تمام خطر نصب) و نیز بیمه سازه های تکمیل شده ساختمانی:

   حوادث طبیعی 10% هر خسارت، سایر حوادث 10% هر خسارت، بخش دو 20% هر خسارت با حداقل یک دویستم سرمایه مورد بیمه در هریک از بخشهای یک و دو.

ب) برای بیمه های دوره بهره برداری (سایر بیمه های مهندسی):

   خسارات جزئی 10% هر خسارت با حداقل معمولاً یک دویستم سرمایه مورد بیمه و خسارت کلی 20% ارزش مورد بیمه.

   تذکر: خسارت کلی درهنگامی است که کل سرمایه مورد بیمه از بین رفته یا هزینه نجات و تعمیرات آن بیش از سرمایه مورد بیمه گردد.

ج) در بعضی از بیمه‌های دوره بهره‌برداری یک فرانشیز زمانی نیز وجود دارد که در جای خود توضیح داده خواهد شد.

کلوزها در بیمه های مهندسی (Clause / Endorsement)

 افزایش دهنده پوشش (با افزایش حق بیمه)

–     کلوز 001 (SRCC)

–     کلوز 003 (دوره نگهداری ساده)

–     کلوز 004 (دوره نگهداری گسترده) و …

 کاهش دهنده پوشش (با کاهش حق بیمه)

–     کلوز 009 (استثناء زلزله)

–     کلوز 010 (استثناء سیل و طغیان آب(

–     کلوز 012 (استثناء طوفان و باد) و …

 محدود کننده پوشش (افزایش حدود موجب افزایش حق بیمه خواهد شد)

–     کلوز 005 (حد جدول زمانبندی)

–    کلوز 109 (حد دپوی مصالح پایکار)

–     کلوز 217 (حد کانال روباز) و …

 شرط گذارنده برای پوشش(برداشتن شروط موجب افزایش حق بیمه خواهد شد)

–     کلوز 008 (رعایت آئین‌نامه مقاوم‌سازی در برابر زلزله)

–     کلوز 107 (تضمین مربوط به کمپها و انبارها)

–    کلوز 112 (تضمین مربوط به تجهیزات اطفای حریق) و …